“Mona” to nostalgiczna pieśń żeglarska mówiąca czarno-białą historię ludzi morskich, których codzienność i tożsamość wiążą się nierozerwalnie z żeglarstwem. Tekst utworu opowiada o tragicznym wdarciu siódmej wojny światowej, gdy 8 młodych mężczyzn musiało opuścić swoje domy witając grudniową chmurę. Refren przypomina rytm samotnych fal oceanu, gdzie “Mona” wyrusza by ocalić krążący sztormem bryg, lecz zaginął w chaosie. Pieśń zamyka się smutnie, gdy słońce kryje dzień i mrok otula jak wieczny całun śmierci. Utwór ma moc, by przywołać traumę, ale też radość życia, które tonie w morzu.
Tekst Utworu „Mona”
Ref.:
Był pięćdziesiąty dziewiąty rok,
Pamiętam ten grudniowy dzień,
Gdy ośmiu mężczyzn zabrał sztorm
Gdzieś w oceanu wieczny cień.
W grudniowy płaszcz ukryta śmierć
Spod czarnych nieba zeszła chmur,
Przy brzegu konał smukły bryg,
Na pomoc “Mona” poszła mu.
Gdy nadszedł sygnał każdy z nich
Wpół dojedzonej strawy dzban
Porzucił by na przystań biec,
By ruszyć w ten dziki z morzem tan.
Ref.
A fale wściekle biły w brzeg,
Ryk morza tłumił chłopców krzyk,
“Mona” do brygu dzielnie szła,
lecz brygu już nie widział nikt.
Na brzegu kobiet niemy szloch,
W ramiona ich nie wrócą już,
Gdy oceanu twarda pięść
Uderzy w ratowniczą łódź.
Ref.
I tylko słońce krwawy dysk
Schyliło już po ciężkim dniu,
Mrok okrył morze, niebo, brzeg,
Wiecznego całun ścieląc snu.
Wiem dobrze że synowie ich
Też w morze pójdą, kiedy znów
Do oczu komuś zajrzy śmierć
I wezwie ratowniczą łódź.
Ref.
Posłuchaj utworu poprzez YouTube poniżej
Dodaj komentarz