“Mundur” to pieśń wojskowa, która jest hołdem dla polskiego żołnierza, jego odwagi, honoru i niezłomnej wierności ojczyźnie. Ta głęboka i poruszająca kompozycja, autorstwa Artura Oppmana, pochodzi z 1928 roku i znajduje się w zbiorze “Kochaj żołnierza”, wydanym przez Gebethner i Wolff w Warszawie. “Mundur” nie tylko celebruje mundur żołnierski jako symbol najwyższych cnót, ale również inspiruje do refleksji nad wartościami, które definiują prawdziwego bohatera.
Kluczowe Informacje:
Autor: Artur Oppman
Tytuł Pieśni: “Mundur”
Zawarte w Zbiorze: “Kochaj żołnierza”
Wydawnictwo: Gebethner i Wolff, Warszawa
Rok Wydania: 1928
Strona: 25
Oprawa: Półpłócienna, wydawnicza, z barwną ilustracją na licu
Ilustracje: Wojciech Kossak
Format: 24 cm
Tekst Utworu „Mundur”
Jakiż to piękny i bohaterski
Strój dla Polaka: mundur żołnierski!
Choć jest w tak skromnym, szarym kolorze,
Nic się z nim w świecie równać nie może!
Ten, kto go nosi, to zuch nad zuchy,
Twarz ma otwartą, sprężyste ruchy,
Wie, co ma czynić, do czego zmierza,
Bo pod mundurem – serce żołnierza.
Serce żołnierza – to serce chwata,
Pójdzie, gdy trzeba, na koniec świata,
I będzie broczyć w swej krwi purpurze
W pełnym honoru polskim mundurze.
Mundur żołnierski, skromny i szary,
Ma w sobie świętość męskiej ofiary,
Chorągiew pierwsza, a mundur drugi,
To wielkie godła kraju usługi.
Szary mundurze! dajże mi, Boże,
Niech cię co rychlej na siebię włożę
A to już zgóry przysięgam tobie,
Że ci, mundurze, wstydu nie zrobię
Będę cię nosił dumnie i śmiało,
Bo cię od dziecka serce kochało,
I to, com winien, Polsce odsłużę
W najzaszczytniejszym polskim mundurze.
Dodaj komentarz