“Znów popłynę na morze” to tradycyjna pieśń żeglarska, która nawiązuje do wędrówki poprzez świat oceanów i mórz. Pieśń mówi o duszy żeglarza dążącej do przygód i przybliża nieokiełznaną wolność. Tekst zawiera metaforę rozstania z najbliższymi, a także obawę o to, czy wyprawa będzie przyjemna czy straszna. Pieśń ta może być również postrzegana jako opowieść o rozwoju duchowym i drodze nawrócenia. Wyznacza ona kierunek podróży od szarości codzienności do odkrywania swoich granic w nieokreślonej przestrzeni i czasu. “Znów popłynę na morze” to prawdziwy manifest małej i buńczucznej wolności, zachęcający do pędzenia po nieznanych wodach.
Tekst Utworu „Znów popłynę na morze”
Znów popłynę na morze kiwać się między falami,
Znów popłynę na morze, pożegnam się z wami.
Słoną falę będę pił, słonym wiatrem będę żył, ale
Znów popłynę na morze z łajbą za pan brat.
Nie wiem, nie wiem, może rejs ten będzie za długi,
Nie wiem, nie wiem, słońce spotkam, czy zimne szarugi.
Może z nóg mnie fala zwali, może się pokłonię fali, ale
Znów popłynę na morze kąpać się z gwiazdami,
Znów popłynę na morze, spotkam z kolegami.
W starych portach będę szperał, pewno spotkam przyjaciela, no bo
Znów popłynę na morze z łajbą za pan brat.
Nie wiem, nie wiem, może tęsknić będę za wami,
Nie wiem, nie wiem, może oczy zajdą mi łzami.
Może gdzieś na antypodach powiem, jednak życia szkoda, ale
Znów popłynę na morze, jeszcze tego lata,
Wąchać różę wiatrów gdzieś na końcu świata.
Znów stare dżinsy włożę i po cudzołożę z morzem, no bo
Znów popłynę w rejs do “zupełnie innych miejsc”.
Posłuchaj utworu poprzez YouTube poniżej
Dodaj komentarz