„Szczęśliwy, kto sobie Patrona” to jedna z najbardziej znanych polskich pieśni religijnych ku czci św. Józefa. Od wieków obecna w tradycji kościelnej i ludowej, wykonywana jest zarówno podczas liturgii, jak i nabożeństw paraliturgicznych. Utwór podkreśla szczególną rolę św. Józefa jako Opiekuna wiernych, wyrażając ufność w jego skuteczną obronę przed grzechem, złem i niebezpieczeństwami życia.
Jakie przesłanie niesie pieśń?
Kolejne zwrotki ukazują św. Józefa jako Patrona, którego obecność daje poczucie bezpieczeństwa i zwycięstwa nad pokusami świata i napaściami złego ducha. Tekst wyraża głęboką pobożność, łącząc ufność w opiekę Józefa z prośbą o spokojną śmierć i przebaczenie grzechów. Dzięki prostemu językowi i melodyjności pieśń na trwałe wpisała się w duchowość katolicką, stając się modlitwą zawierzenia św. Józefowi.
Tekst Pieśni „Szczęsliwy, kto sobie Patrona”
1. Szczęsliwy, kto sobie Patrona, Józefa ma za opiekuna;
Niechaj się niczego nie boi, bo Święty Józef przy Nim stoi. Nie zginie.
2. Idźcie precz, marności światowe, boście mnie zagubić gotowe;
Już ja mam nad wszystko słodszego Józefa, opiekuna mego. Przy sobie.
3. Ustąpcie, szatańskie najazdy, przyzna to ze mną człowiek każdy,
Że choćby i piekło powstało, całe się na mnie zbuntowało. Nie zginę.
4. Gdy mi jest Józef ulubiony, obrońcą od każdej złej strony,
On mnie z swej nie puści opieki i zginąć nie da mi na wieki po zgonie.
5. Przeto Cię upraszam serdecznie, Józefie, bym mógł żyć bezpiecznie,
A w końcu lekkie miał skonanie i grzechów swoich skasowanie przy śmierci.
Posłuchaj Utworu “Szczęsliwy, kto sobie Patrona” poprzez YouTube poniżej
Tadeusz, z wykształcenia psycholog, od dwudziestu lat bada wpływ muzyki na zdrowie psychiczne. Jego artykuły i porady pokazują, jak muzyka może być formą terapii wspierającą dobrostan.
Dodaj komentarz