Zanurz się w głębokiej refleksji dzięki pieśni “Już idę do grobu smutnego”. Jest to utwór, który rozważa nieuniknioną przejściowość ludzkiego życia, konfrontując nas z rzeczywistością śmierci i tym, co po niej następuje.
Pieśń porusza tematykę doczesności, odchodzenia i wiecznego odpoczynku. Przedstawia wizję życia po śmierci, gdzie królowie i panowie stają się równi w prochu ziemi. Jednocześnie jest to hołd dla bliskich, za ich wsparcie i miłość, oraz prośba o niezapominanie o duszy zmarłego.
Ta melodyjna opowieść o przemijaniu, dostępna na naszej stronie w formie tekstu i dźwięku, stanowi wzruszające przypomnienie o wartości każdej chwili życia i wiecznej nadziei na zbawienie.
Tekst Utworu „Już idę do grobu smutnego”
Już idę do grobu smutnego, ciemnego
Gdzie będę przebywać aż do dnia sądnego
Gdzie możni królowie kości swe składają
Książęta, panowie w proch się obracają.
W tę podróż odchodzę nie biorąc nic z sobą
W postaci okrytej śmiertelną żałobą
Tylko cztery deski, licha ciemna szata
To cała wysługa mizernego świata.
Już słońce i księżyc świecić mnie przestaną
Robactwo z gnilizną tu przy mnie zostanie
W jaskinie podziemne śmierć wszystkich ukryła
Toż samo i ze mną nędzną uczyniła.
Już od was odeszłam i żegnam się z wami
Ojcze, matko razem z braćmi i siostrami
Żegnam się z córkami, synami i sąsiadami
I z całą familiją i z przyjaciołami.
Żegnam się z wami, wy zdrowi zostawajcie
A o duszy mojej nie zapominajcie!
Łaskawym sąsiadom dziękuję stokrotnie
Że na mój pogrzeb przybyli ochotnie.
Niech wszystkim Bóg płaci zdrowiem i fortuną
Nagradza i wspiera niebieską koronę
Otrzyjcie łzy z oczu utulcie żałości
Żyjcie mi w pokoju w niebieskiej światłości.
Posłuchaj utworu poprzez YouTube poniżej
Dodaj komentarz